زندگی بسیاری از ما همواره با چالش‌هایی همراه است و مسائلی برای همه ما پیش می‌آید که حل آن‌ها در برخی مواقع برایمان غیرممکن است. تفاوت میان روانشناس و روانپزشک این است که یک روانشناس در درجه اول، به بیمار افسرده از طریق مشاوره و روان درمانی (گفتار درمانی هم به آن می گویند) کمک می‌کند. مشکلاتی که برای سلامت روح و روان ما ایجاد می‌شوند، مخصوصا وقتی حالت مزمن به خود بگیرند، می‌توانند ما را ضعیف کنند. بدن ما نسبت به افسردگی و اضطراب همان‌طور واکنش نشان می‌دهد که به بیماری‌های جسمی. گاهی مشکلات روحی حتی ممکن است نتیجۀ یک بیماری جسمی باشد؛ برای مثال، فردی ممکن است به‌دلیل سکته دچار افسردگی شود؛ بنابراین اگر فکر می‌کنید مشکل روحی دارید، اولین کسی که به او مراجعه می‌کنید بهتر است پزشک عمومی خودتان باشد. معمولا وقتی افراد اسم مددکار اجتماعی را می‌شنوند، به‌یاد افرادی می‌افتند که خدمات اجتماعی را در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی انجام می‌دهند.
بااین‌حال، حدود سی واحد با هم تفاوت دارند که باعث می‌شود تمرکز روانشناسی بالینی روی اختلالات روانی، تشخیص و درمان آن‌ها باشد. بنابراین می‌توان این‌طور این دو را از یکدیگر تفکیک کرد که یک دکتر روانشناس بالینی در تمام اختلالات روانی تخصص دارد و آن‌ها را می‌شناسد. با تشخیص یک اختلال در مراجع خود، پروتکل درمانی خاصی را تدوین می‌کند و با استفاده از رویکردهای درمانی مختلف به درمان او می‌پردازد. اگرچه هر دو گروه روانشناسان و روانپزشکان، در درمان و کنترل مشکلات روانی متخصص هستند، اما تفاوت‌هایی نیز دارند. یک روانشناس دارای مدرک کارشناسی ارشد و یا دکترا در روانشناسی، حدوداً ده سال را صرف یادگیری و تحصیل در دانشگاه در رشته روانشناسی کرده است. برای تبدیل شدن به دکتر روانشناس آنلاین، ابتدا باید دوره کارشناسی روانشناسی بالینی یا عمومی را گذراند.
- روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد.
- غمگینی، بی علاقگی و نداشتن انرژی برای انجام کارهای روزمره از نشانه های افسردگی می باشند.
- روانپزشک دارو تجویز می کند اما از سویی بطور معمول قرار نیست مشاوره روانشناسی بدهد زیرا در این زمینه تخصصی ندارد.
مشکلاتی که اگر اقدام جدی برای حل آن ها نشود، درمان نخواهند شد و حتی به مرور زمان شدیدتر می شوند. ویژگی مشترک تمامی این مشکلات این است که زندگی عادی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد و خود فرد به تنهایی قادر به حل آن ها نیست. متخصص بهداشت روان است که برای کمک به بیماران روانی، افراد افسرده، افراد درگیر با چالش‌های زندگی، افراد دچار اختلالات روانی، افرادی که به دنبال بهبود زندگی شخصی خود هستند و…
اضطراب؛ برخی از افراد اضطراب شدیدی را متحمل می‌شوند که نیازمند روش‌های مختلف برای کنترل و مدیریت است که مجله خبری پزشکی در این زمینه کمک زیادی می‌کند. افسردگی؛ از اختلالات شایعی که علت مراجعه به روانشناس هستند، افسردگی است. روانشناسان اغلب اطلاعات را جمع آوری می کنند و رفتار را از طریق تجربیات آزمایشگاهی، روانکاوی، یا روان درمانی کنترل می کنند.
مشاوره آنلاین با بهترین متخصصین مشاوره روانشناسی کشور
بعد از آن باید مدرک کارشناسی ارشد را در یکی از گرایش‌های روانشناسی بگیرند. بعد از گذشت دوره دو ساله کارشناسی ارشد، می‌توانند در آزمون دکترا شرکت کرده و در صورت قبولی، دوره دکترا را طی کنند و سپس تبدیل به دکتر روانشناس شوند. برای بعضی افراد عجیب است اگر بگوییم بین این دو تفاوت وجود دارد در واقع روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد.
بهترین دکتر زنان در مشهد【سال1401】❤️+ لیست 10 تایی
اما از سوی دیگر واژه روان‌درمانگر دقیقاً همان واژه ای است که ما به جای روانشناس در ایران استفاده میکنیم. از جمله ابتدایی ترین وظیفه بهترین دکتر روانشناس در ایران را می‌توان به ارائه مشاوره و راهنمایی و روان درمانی اشاره نمود. در حال حاضر دکتر تو در شهرهای مختلف فعال است و نوبت گیری اینترنتی بسیاری ازبهترین پزشکان تهران،بهترین پزشکان شیراز،بهترین پزشکان بوشهروبهترین پزشکان بندر عباساز این طریق فعال شده است.
مراجع می‌تواند هرکسی و در هر گروه سنی از کودکان، نوجوانان، جوانان، افراد مسن، در قالب درمان‌های خانوادگی، زوج‌درمانی و گروه درمانی باشد. نکته حایز اهمیت در مورد یک درمانگر، اخلاق حرفه‌ای آن است که تمام مکالمات جلسه درمان را محرمانه می‌داند. رازهای مراجع را برای دوستان، همکاران و خانواده خود یا مراجع دیگر هرگز بازگو نمی‌کند مگر به دستور قانون و دادگاه. رویکرد رفتاردرمانی، همان‌طور که از اسمش مشخص است؛ رفتار و اعمال مراجع را ارزیابی می‌کند و سپس تلاش می‌کند تا شانس تجربه‌های احساسی مثبت در مراجع را افزایش دهد.
برای مثال، پس از آنکه بیمار از مشاهده تصویر قرار گرفتن در آسانسور و تصور کردن آن احساس راحتی کرد و بارها و بارها توانست خود را در این موضعیت تصور کند، در گام بعد، ابتدا تا درب آسانسور می‌رود. پس از آنکه با رویارویی با آسانسور و فشردن دکمه برای باز شدن درب آسانسور احساس راحتی کرد، در مرحله بعد وارد کابین می‌شود اما درب بسته نخواهد شد. در گام بعد و زمانی که مراجع توانست خود را به فضای کابین عادت دهد، درب آسانسور بسته می‌شود و حرکت به طبقات اول ادامه می‌یابد تا جایی که مراجع می‌تواند به راحتی و تنهایی این کار را انجام دهد.
مرکز روانشناسی و مشاوره رویش اندیشه