در حالی که روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده؛ اما برخلاف روانپزشکان پزشک نیست و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد. روانکاوها روان درمانگرانی هستند که از نظریه‌های فروید و سایر نظریه پردازان علم روانکاوی پیروی می‌کنند و معمولا با مسائل هیجانی سروکار دارند و دارو تجویز نمی‌کنند. روانپزشک در واقع پزشکی است که با افراد مبتلا به بیماری های روانی سروکار دارد. روانپزشک‌ها پزشک محسوب می‌شوند، به همین دلیل می‌توانند دارو تجویز کنند.
دکتر فروزان چیذری
یا از روانشناسان جنایی برای کمک‌به پلیس، نیروهایی‌که در تعقیب مجرمانند، در دادگاهها و زندان‌ها استفاده‌می‌شود. یا از روانسنجی و روان‌سنجانی که این رشته را مطالعه‌کرده‌اند، برای گرفتن آمار و تحقیقات استفاده‌می‌شود. بعد از اتمام دوره‌ی لیسانس روانشناسی، برای ادامه‌ی تحصیلات، فردی‌که می‌خواهد به‌مدرک دکترای روانشناسی برسد، باید دوره‌ی فوق‌لیسانس روانشناسی را نیز در یکی از رشته‌های گفته‌شده بگذراند. زندگی همه ما، پر از چالش‌های کوچک و بزرگ است که باید با آنها مقابله کرد. از دست دادن عزیزان، شکست‌های شغلی و تحصیلی، طلاق یا بیماری‌های سخت می‌توانند ما را دچار سردرگمی کنند، زندگی روانی ما را تحت تاثیر قرار دهند و اصطلاحاً تعادل روانی ما را برهم بزنند. در هر صورت برای مقابله با آنها به کمک و حمایت اطرافیان نیاز داریم و استفاده از متخصص راه هوشمندانه‌تری به نظر می‌رسد.
- روانشناس با انجام تست، ارزیابی و تحقیق می‌تواند دلایل برخی مشکلات را مشخص کند؛ برای نمونه، اگر کودک شما مشکل یادگیری یا اختلال رشد دارد، روانشناس با این تست‌ها می‌تواند دلایل آنها را روشن کند.
- با توجه به تفاوت‌های فوق، می‌توان این‌طور نتیجه‌گیری کرد که اگر صرفاً یک موضوع مشخص، بدون ریشه در اختلالات یا گذشته فرد، در زندگی وجود دارد می‌توانید به مشاور مراجعه کنید تا راهکارهای حل این مشکل جزئی را با هم بررسی کنید.
- مددکاران اجتماعی می‌توانند کار سامان‌بخشی بیمار و برنامه‌ریزی برای ترخیص از بیمارستان را هم انجام دهند و مشاور بیماران و خانواده‌های آنها باشند.
- بسیاری از اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، ADHD (بیش‌فعالی) و اختلال دوقطبی تا حد زیادی با داروها قابل‌درمان‌اند؛ یعنی تمرکز درمان بیشتر روی کنترل با داروست.
انتخاب شاخه مشاوره روانشناسی